alternative_be

Wie ben ik?

Op deze korte vraag volgt een redelijk uitgebreid antwoord. En zelfs dan is de hieronder gegeven informatie nog lang niet exhaustief.

Volgens familiale overleveringen werd ik geboren op 20 oktober 1964, een mistige dinsdagmorgen, om 8.15 in het noorden van de provincie Antwerpen.

Mijn prille kindertijd bracht ik het liefst door bij mijn grootvader aan moederszijde, een eigenzinnige man die mijn eigen wil stimuleerde.

Nu ben ik mijn grootvader dankbaar voor het gevoel van eigenwaarde dat hij mij bijbracht. De opvoeding die ik op deze wijze meekreeg heeft er voor gezorgd dat ik het aandurfde mijn eigen weg in te slaan.

Achteraf bekeken wist ik als kind al wat ik wou in het leven: van jongs af aan heb ik een grote interesse ontwikkeld in wat een mens drijft. Dit uitte zich ook
op school en in mijn omgang met andere kinderen. Als er iets was waar ik me druk kon overmaken dan waren het wel vechtpartijen of pesterijen tussen
klasgenootjes onderling. Laten we zeggen dat de underdog steeds op mijn steun kon rekenen.

Ik ben nogal een veelzijdig persoontje. In mijn tienertijd uitte zich dit in een ontluikende interesse voor verschillende takken van de alternatieve geneeskunde. Een van mijn familieleden langs vaderskant was, naast docent medische psychologie aan de Universiteit Antwerpen, eveneens alternatief arts. Desalniettemin bleef ik de allopathie steeds als basis hanteren. Laat het duidelijk zijn: ik geloof in de wetenschap. Vele van de allopathische medicijnen die we nu gebruiken zijn trouwens ontwikkeld op basis van ingrediënten de we gewoon in de natuur kunnen vinden.

Op de middelbare school had ik vooral oog voor vreemde talen, geschiedenis, biologie en Grieks en Latijn.

Wanneer ik dit lijstje overloop, dan kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat enkel wiskunde me niet zo boeit.

Na mijn middelbare studies heb ik 2 jaar aan de afdeling Germaanse Filologie op de toenmalige Ufsia (Universitare Faculteit Sint Ignatius Antwerpen, nu geïntegreerd in de Universiteit Antwerpen) vertoefd, omdat ik me wilde verdiepen in mijn lievelingstalen Engels en Duits ... Omwille van de extreme politieke ideeën van sommige medestudenten en het gebrek aan communicatieve en didactische vaardigheden van sommige professoren, heb ik destijds de beslissing genomen om van studierichting te veranderen.

Mijn motivatie om talen te studeren was namelijk, de communicatie tussen verschillende gemeenschappen te bevorderen en een goeie basis te leggen om op een kindvriendelijke manier les te geven en te kunnen genieten van literatuur. Om een lang verhaal kort te maken, op zijn zachtst gezegd kon ik het niet vinden met enkele toenmalige medestudenten die Duits studeerden uit politieke idealen i.p.v. uit liefde voor de taal en didactische overwegingen. Gelukkig kon ik het beter vinden met de toenmalige studentenpastors van de universitaire parochie, die alhoewel ik helemaal niet gelovig was of geworden ben, toen mij de nodige inspiratie en motivatie gaven om me later helemaal te kunnen geven in mijn latere beroep: maatschappelijk werker.

Mijn talenkennis is in ieder geval van pas gekomen tijdens de ongeveer 22 jaar dat ik dit beroep heb uitgeoefend. Het Nederlands, Engels, Frans en Duits was in aan het begin van mijn loopbaan al machtig. Later zijn daar nog Turks en Servo-Kroatisch bijgekomen. Van deze laatste twee talen beperkt mijn kennis zich tot de basis die nodig is om mensen op een verstaanbare manier te kunnen onthalen in hun eigen moedertaal. Dat neemt niet weg dat ik nu nog steeds voortdurend bezig ben om mijn talenkennis te onderhouden en indien mogelijk uit te breiden met andere talen.